
Reis voorbereiden en fiets uitzwaaien
Wat wil ik? Fietsen, vogelen en zon
De laatste maanden groeide de wens om weer op (fiets)vakantie te gaan. Noorwegen was zo geweldig geweest, we keken daar echt met heimwee op terug. En vooral in de winter sloeg die heimwee om in een dringend verlangen naar lekker fietsen in een mooie, liefst zonnige omgeving. Want ik had ook vreselijk veel behoefte gekregen aan het voelen van de zon op mijn huid. Dus in januari pakten Matthijs en ik de oriëntatie op een volgende reis weer op.
Samen deden we onderzoek naar mogelijke gravelroutes door de Zwitserse Alpen en Spaanse Pyreneeën. Eigenlijk met het nog weinig concrete plan om samen naar een van deze landen af te reizen deze zomer. Maar intussen ontstond gelijktijdig Matthijs' plan om weer een grote solofietsreis te gaan maken, naar IJsland dit keer, en dat moest eigenlijk ook in de zomer gaan plaatsvinden. En ik wilde juist liever eerder al weg. Toen we op een dag ineens vreselijke ruzie kregen, besloot ik dat ik ook een soloreis ging maken. Liefst al op korte termijn. Het werd het voorjaar, en ik ging ook in mijn eentje. Want fokkit.
De reis zou alsnog wel naar Zuid-Europa gaan, omdat ik die vitamine D wilde opdoen en niet wilde vliegen. En als ik met de trein zou gaan kon mijn fiets waarschijnlijk mee, dat hadden we eerder ook zo gedaan voor fietsvakanties in de Oostenrijkse Alpen en de Dolomieten. Naar de bergen hoefde ik nu niet zo per se. Hoewel ik het berglandschap geweldig vind, wil en kan ik mijn lijf momenteel niet tot het uiterste pushen gezien de laatste statusupdate van mijn rechterheup (die is inmiddels zichtbaar, en voelbaar, versleten). Om diezelfde reden gaat wandelen ook niet zo lekker, dus een autootje huren en wat rondcrossen zag ik ook minder zitten. Immers, dan rij je in de praktijk toch vaak van wandeling naar wandeling. Nee, het moest fietsen worden. Vervolgens ontstond het idee om de activiteit en locatie af te stemmen op een missie. Je moet ook wat te doen hebben als je alleen op vakantie gaat, nietwaar. Ik koester al lange tijd de wens om de bijeneter te zien en op de foto te krijgen. Ik had ooit al eens onderzocht waar in Europa dat beest veel voorkomt. En kennelijk nestelt hij in groten getale in het noorden van Spanje. Geweldig, ik kon het één dus waarschijnlijk combineren met het ander! Ik ging fietsend op zoek naar de bijeneter, in het voorjaar in Noord-Spanje.

Dankzij een prachtig online reisverslag van vogelgroep van het IVN Veldhoven-Eindhoven-Vessem, die in juni 2016 in Catalonië en Aragón (Spanje) waren gaan vogelen, leerde ik dat ik in de Ebrodelta en het steppengebied Los Monegros moest zijn om talloze bucketlist-vogels te spotten. De heren van de vogelwerkgroep hadden daar niet alleen "heel veel bijeneters die hier broeden" aangetroffen, maar ook de wielewaal, scharrelaar, hop, blauwe rotslijster, roodkopklauwier, klapekster en zomertortel. Een fragment: "Ondanks dat het al juni is roepen overal wielewalen, die zich goed laten zien, de kleine zwartkop zingt fanatiek, naast de orpheusspotvogel, cirlgors, zomertortel, nachtegaal. Eerder in het seizoen zijn hier ongetwijfeld veel meer soorten te vinden." Nou, dat trof, want ik zou eind april kunnen gaan! Dankzij de plaatsnamen en vrij exacte locatieaanduidingen in het verslag kon ik een route uitstippelen in Komoot. Daar noteerde ik per dag en plek welke vogels kansrijk waren. En ook wist ik nu waar ik ongeveer moest landen met de trein: Gerona.
Het plan werd inmiddels concreet, kortom. Dat vind ik zo leuk aan deze manier van een reis plannen: maanden vooraf beleef je er al lol aan, ook al heb je nog geen stap buiten de deur gezet.
Vervoer
De volgende uitdaging was er te komen met mijn fiets. Ik had al zo'n vermoeden, gebaseerd op onze wandelvakantie in de Picos de Europa, maar ik kwam er nu opnieuw achter dat de fiets dus niet zomaar mee kon in de trein naar Noord-Spanje. Kak. Wat nu? De bus nemen? Er zijn busmaatschappijen die speciale bagage als fietsen en ski's toelaten, maar aanbieder Cycletours was al volgeboekt en de Flixbus maake er zo'n gigantisch lange rit met onmogelijke overstappen van, dat dat niet echt een optie leek. Online vond ik een fietsvervoerder die binnenkort op de Wandel- en Fietsbeurs in de Jaarbeurs zou staan. Daar ging ik naartoe, dan kon ik die man eens spreken en wie weet stonden daar meer aanbieders.

Dat bleek zo te zijn. Ik vond daar uiteindelijk de firma Care4Luggage. Zij vervoeren bijvoorbeeld fietsen, duikuitrusting, skispullen, golftassen, grote muziekinstrumenten of kisten met technische apparatuur naar het hotel of vakantiehuis van vakantiegangers, sporters, festivalorganisatoren, ga zo maar door. Ideaal. Ik mailde wat over en weer met Care4Luggage, boekte de treinreis, boekte het eerste en laatste hotel waar C4L mijn fiets moest brengen en weer ophalen... En toen kon mijn vakantie beginnen!
Begin april kreeg mijn fiets een liefdevolle maar grondige poetsbeurt, vulde ik de tubeless banden met sealant en monteerde ik alle bikepackingtassen die ik zou gebruiken. De paklijst van de fietsvakantie naar Noorwegen had ik er ook bijgepakt, om die fietstassen alvast te kunnen vullen met de essentials zoals een multitool, een flesje dry lube, een powerbank en een lichtgewicht hangslot. Aan het stuur hing ik een 5 liter drybag vol fietskleding, die had ik dan alvast ter plekke. Mijn helm ging ook mee met de fiets, die propte ik in het achtertasharnas. Het stuur moest een kwartslag worden gedraaid van vervoerder Care4Luggage, de trappers mochten gelukkig blijven zitten, en voor de zekerheid pakte ik de derailleur en schijfremmen provisorisch in met schuimplastic. Bovenop de stuurtas maakte ik een briefje vast met alle adresgegevens, gewoon voor de zekerheid.

Enkele dagen later kwam het vrachtwagentje van Care4Luggage voorrijden, en kon ik mijn fiets uitzwaaien. Doodeng vond ik het. Mijn mooie, dure fiets die daar uit het zicht verdween en ik moest nog maar zien of ik 'm over twee weken weer zou aantreffen in Gerona...
They care for luggage, maar not so much for communicatie
Na vijf dagen mailde ik maar weer eens naar Care4Luggage. Ik was namelijk wel benieuwd hoe het ervoor stond met mijn fiets, maar ook had Hugh Rowlands van Rocacorba mij gevraagd om ze te informeren over de aankomsttijd van mijn fiets. C4L was daar tot nu toe erg vaag over geweest. Ik kon me voorstellen dat een exact tijdstip wellicht lastig was, en vroeg daarom per mail of ze misschien in elk geval de dag en een indicatie van het dagdeel konden doorgeven. Dan zou ik dat het hotel kunnen laten weten.
Even daarna werd ik gebeld door een medewerker van het vervoerbedrijf, vanuit de vrachtwagen zo te horen. De beste man zei me dat ze mijn fiets vanochtend heel vroeg hadden afgeleverd bij Rocacorba Cycling. Ze hadden daar niemand aangetroffen, dus de fiets maar gewoon op het terrein gezet. Ik was not amused. Ik had de vervoerder immers meermaals gevraagd om mij op de hoogte te brengen wanneer ze de fiets dachten te zullen afleveren, zodat ik het hotel kon informeren hierover. Ze doen op hun website prachtige beloftes over hun diensten, zoals dat je een persoonlijk aanspreekpunt krijgt waar je altijd terecht zou kunnen, en je het transport gedurende de hele route zou kunnen volgen met een Track&Trace. Maar niets daarvan, noch kreeg ik dus antwoord op die vraag. En in de algemene voorwaarden geeft Care4Luggage zelfs aan dat ze goederen niet zomaar achterlaten op de bestemming als er niemand aanwezig is: "goederen kunnen alleen worden afgeleverd op een adres waar daadwerkelijk iemand aanwezig is. Of waarvan we met zekerheid kunnen vaststellen dat de goederen veilig zijn." Dat leek me inderdaad wel een prettig idee, aangezien het een fiets van €3000 betreft. Toen ik gebeld werd vanmiddag, te horen kreeg dat ze mijn fiets onbemand hadden achtergelaten en ik antwoordde dat me dat niet lekker zat, was het antwoord van die man dat hij me dan misschien beter niet had moeten bellen. Nou ja zeg!

Ik belde daarna naar Rocacorba en Hugh kon me geruststellen. Hij had de fiets aangetroffen, er een fotootje van gemaakt en zou deze mailen. En ja hoor, daar staat 'ie. In het Spaanse zonnetje ❤️ Such a relieve. Thanks Hugh!