Op maandag 20 juni 2022 fietste ik mee in de Climate Classic. Samen met zo'n 1.250 wielrenners en fietsenthousiastelingen vroegen we met deze fietstocht aandacht voor de gevolgen van klimaatverandering, en lieten we zien dat je met samenwerking, snelheid en doorzettingsvermogen heel veel kan bereiken.
Om 6:15 uur op het station in Zaltbommel.
Snelheid
Dat bleek ook wel onderweg: dankzij mijn collega Robin was de eerste 65 kilometer niet alleen gezellig maar ook prima haalbaar voor mij, omdat hij zijn snelheid aan de mijne aanpaste. Door het juiste tempo te kiezen konden we moeiteloos samen naar de mueslibollen in Den Bosch fietsen.
Daarna fietste ik een stuk alleen en kreeg ik het zwaarder. De wind waaide loeihard en even wilde ik opgeven. Mijn knieën begonnen te zeuren, ik voelde een klein pijntje in mijn rechterkuit, en ik moet ook nog een balletvoorstelling op spitzen dansen binnenkort... In Zaltbommel nota bene, waar ik bijna was gearriveerd en waar ik het station prima weet te vinden. De verleiding was groot om eenmaal daar de handdoek in de ring te gooien.
Doorzettingsvermogen
Maar toen kwam mijn schoonvader ineens in mijn gedachten langs. Hij zette zich de afgelopen jaren actief in voor een betere wereld, onder meer als medeoprichter van de energiecoöperatie Duurzaam Beilen en als lid bij burgercoöperatie Land van Ons. Henk was een vastbijter en een doorzetter. Enkele dagen voor de Climate Classic stierf hij totaal onverwacht. Door zijn overlijden en de geplande uitvaart heb ik zelfs even getwijfeld of ik überhaupt wel aan deze fietstocht moest gaan meedoen. Maar de plotselinge gedachte aan hem, en juist aan zijn enorme doorzettingsvermogen, was op dit moment de belangrijkste reden om stug verder te trappen. Voor hem kon, mocht en wilde ik niet opgeven.
Voor Henk kon, mocht en wilde ik niet opgeven.
Samenwerking
Vlak voor Zaltbommel was daar ineens een team van Waterschap Brabantse Delta dat mij inhaalde. De man op kop riep heel lief: "haak maar aan hoor!" en dat deed ik dankbaar. In dit peloton was echt sprake van samenwerking: de renners hielden elkaar uit de wind, de koppositie werd af en toe gewisseld, iedereen hield elkaar goed in de gaten, en ik werd als verstekeling zomaar opgenomen en meegenomen. De wind was inmiddels meedogenloos hard aan het waaien, maar dankzij hen kon ik ook deel 2 van de route voltooien.
Met een brok in de keel kwam ik aan in mijn eigen stad Utrecht. Bij de finish ging ik nog even stoer op de foto, hoewel ik redelijk kapot was, om daarna gauw een welverdiend stuk appeltaart te halen. Ik had het volbracht. Voor het klimaat, voor Henk, voor mezelf.
Carbon Commitment
Met deze tocht vroegen we aandacht voor klimaatverandering. Maar met aandacht alleen verandert er weinig, we moeten van bewustwording naar actie. Dat is wat Henk deed, wat ikzelf al jaren doe, en wat vele deelnemers aan deze fietstocht ook deden en wel met een zogenaamde carbon commitment, een belofte om ook echt in actie te komen tegen klimaatverandering.
Mijn carbon commitment? Ik ga nog minder vlees en zuivel eten dan ik nu al doen, en minder nieuwe spullen kopen.
Heb je zelf niet meegefietst, maar wil je toch nog een bijdrage leveren? Doe dan ook een carbon commitment. Word bijvoorbeeld lid van een energiecoöperatie (Rijne Energie als je in de omgeving Utrecht woont of Duurzaam Beilen als je in de omgeving Beilen woont), koop een stuk grond bij Land van Ons, zet concrete stappen om je huis verder te verduurzamen, plan je eerstvolgende vakantie met de trein of stel op je werk eens aan de orde wat daar duurzamer kan. En vertel hier welke commitment jij hebt gedaan, zodat we de uitgespaarde CO2 kunnen optellen: cycling4climate.nl/commitment.
